Sawer

sawer nyaeta karangan tina basa nu alus nu sok dipake keur upacara adat (kabiasaan)masyrakat. sawer sok ditembangkeun, dikawihkeun atawa dideklamasikeun, hal ieu gumantung kana pungsi jeung wangunna.
Kabiasaan sawer di masyarakat Sunda ngarupakeun hiji warisan ti karuhun (kolot urang baheula). Ku sabab kitu, umurna ge geus kolot pisan. Upacara sawer raket pisan hubunganna jeung kapercayaan masyarakat dina waktu harita, kusabab kitu karuhun urang baheula biasa nerapkeun sawer keur nyomponan syarat pikeun upacara ritual (agama, sok sanajan tina bagbagan agama Islam mah teu aya).
Hal ieu bisa dibuktikeun ku ayana syarat-syarat nu mangrupa simbol atawa lambang/siloka. Dina upacara sawer sok aya pagawean ngawurkeun beas, koneng nu dipotong-potong, sereh, jeung duit kencring.
Kagiatan sawer pikeun masyarakat Sunda mangrupa salah sahiji media keur nepikeun papatah, piwuruk sarta manjatkeun do`a.jadi sawer keur masyarakat Sunda geus mangrupakeun ka ilaharan (kabiasaan)
Dumasar kana wangunna, aya sawer nu ditulis mangrupa, kawih,syair,sajak, jeung prosa.Ku kituna loba sawer nu ditulis dina wangun syair (Pupuh). Pupuh nu biasa dipake dina sawer umumna dina wangun pupuh Gede atawa Sekar Ageng (Kinanti, Sinom, Asmarandana, Dangdanggula)
dihandap aya sababaraha hiji conto sawer :
1. Sawer Sunatan
Kalayan asma Panggeran
Nu Maha asih tu Heman
ayeuna bade ngawitan
nyawer anu disepitan

Sami-sami ngahadiran
muga-muga janten jalan
mukakeun jalan pikiran
hingga caang narawangan

para saderek sadaya
istri pameget nu mulya
nyepitan jiga teu pira
seueur jlma nu mokaha.

2. Sawer Panganten
Mungguh rumah tangga tangtu
lir kapal jero jaladri
garwa minangka layarna
caroge lir juru mudi
dilautan satujuan
sapapait samamanis

Guguru ka lauk laut
sanajan caina asin
awakna teu katepaan
mandiri dina pribadi
jadi pamungpungan asih